Een wens komt uit!!!
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
17 Februari 2014 | Suriname, Paramaribo
Jullie zullen wel denken, eerst krijgen we een maand niks te horen en nu binnen een week een nieuw verslag. Eng hé?!(haha)
Maar ik heb deze week zoveel meegemaakt en ik wil dat graag met jullie delen.
Het weekend begon heftig een jongetje van het weeshuis werd opgenomen met ernstige verstopping en een zeer heftige longontsteking. Nikki en ik zijn direct naar het ziekenhuis gegaan om spullen te brengen en te laten weten dat hij niet alleen is.
Samen stapte we het ziekenhuis in en we waren bang voor wat we te zien kregen. Het jongetje zat heel alleen op een bed, een koekje te eten in een soort gevangenisbed. De kamer was helemaal wit, klein en er lag een meisje in de kamer heel erg te huilen, waardoor ik gelijk een knoop in mijn maag kreeg.
Voor ons was een donkere mevrouw intens aan het bidden voor haar kleinkind en zijn gezondheid. Moeders liepen te gillen tegen hun kinderen dat ze stil moesten zijn, zusters liepen verveeld rond en keken amper naar de kinderen of maakte een praatje met ze.
Mijn eerste gedachten was ik laat hem hier niet alleen liggen, maar in het ziekenhuis hier mogen er geen ouders/ verzorgers slapen. Dus na een tijdje kwam dat moeilijke moment waar ik al de hele tijd tegenop zag, dat ik afscheid van dat kleintje moest nemen en dat ik hem daar achter moest laten. Het kleintje begon onmiddelijk te huilen en Nikki moesten elkaar vasthouden om daar weg te lopen. Gelukkig kwamen die avond nog wat collega’s van het weeshuis langs en dat gaf enige rust.
Op zaterdag ging mijn wens in vervulling het spotten van schildpadden! Voordat het zover was gingen we eerst naar Nieuw Amsterdam, dit is een openluchtmuseum. Ik was hier al eerder geweest maar de meiden waarmee ik was waren hier nog niet geweest. De eerste keer had ik geen gids, nu ging er een gids mee.
Het openluchtmuseum is een fort geweest om de plantages te beschermen. Ik heb nu meerdere malen de wrede geschiedenis gehoord van Suriname, steeds raakt het me diep. Als ik de gruwelijke verhalen hoor, de martelwerktuigen zie en plaatsen zie waar de slaven hebben moeten slapen. Wat me ook diep raakte is dat er zo weinig bekend is, over de grote rol van Surinamers in de Tweede Wereldoorlog. Niet één geschiedenisles heeft mij geleerd, dat door Suriname de vliegtuigen gebouwd konden worden, omdat de Surinamers naar bauxiet gingen zoeken voor de Amerikanen. Dat veel Surinamers zich vrijwillig hebben opgegeven om in dienst te gaan om voor Nederland te vechten en dat Suriname na de tweede wereldoorlog in chaos is achtergelaten. Ik werd ontroerd door de veteranen die op een video vertelde waarom ze Nederland in die tijd vrijwillig wilde steunen en het werk dat ze gedaan hebben.
Na de lunch gingen we dan eindelijk naar Matapica het strand waar we de schildpadden ’s avonds zouden gaan zoeken. Maar eerst moesten we met een korjaal door het zwamp. Zoiets wonderbaarlijks heb ik nog nooit gezien. Tijdens het varen, vaarde we langs verschillende stukken natuur. Op het ene moment zie je allemaal waterlelies en na een minuut vaarde we tussen het riet. Zo ging het steeds door, soms moesten we bukken of de boot over een bruggetje slepen.
Na een uur kwamen we bij het strand aan, na het ophangen van onze hangmatten. Hebben we heerlijk gerelaxed aan het strand. Het was zo stil, zodat ik rustig kon nadenken over alle mooie dingen die ik al heb mogen zien en de mensen die ik heb ontmoet.
Na het eten was het dan eindelijk zover! We gingen op schildpadden spot. Zo geweldig! Er heerste een ligt briesje en het was een zwoele avond. Even dacht ik dat het niet ging lukken om een schilpad te zien, maar op het laatste moment zag de gids een reuze schildpad. Het was zo groot en mooi. Allemaal waren we zo onder de indruk! Na het zien van de schilpad begon het keihard te stormen, windvlagen, regen en nog eens regen. We waren doorweerkt ondanks onze regenjassen en pakken. En of die storm nog niet genoeg was, werden we in de hut opgewacht door zeer hongerige muggen. Toen ik eenmaal de strijd gewonnen had met de muggen ben ik in mijn hangmat gaan liggen om heerlijk schommelend de dag te overdenken. In één woord PERFECT!!!
Maar ik heb deze week zoveel meegemaakt en ik wil dat graag met jullie delen.
Het weekend begon heftig een jongetje van het weeshuis werd opgenomen met ernstige verstopping en een zeer heftige longontsteking. Nikki en ik zijn direct naar het ziekenhuis gegaan om spullen te brengen en te laten weten dat hij niet alleen is.
Samen stapte we het ziekenhuis in en we waren bang voor wat we te zien kregen. Het jongetje zat heel alleen op een bed, een koekje te eten in een soort gevangenisbed. De kamer was helemaal wit, klein en er lag een meisje in de kamer heel erg te huilen, waardoor ik gelijk een knoop in mijn maag kreeg.
Voor ons was een donkere mevrouw intens aan het bidden voor haar kleinkind en zijn gezondheid. Moeders liepen te gillen tegen hun kinderen dat ze stil moesten zijn, zusters liepen verveeld rond en keken amper naar de kinderen of maakte een praatje met ze.
Mijn eerste gedachten was ik laat hem hier niet alleen liggen, maar in het ziekenhuis hier mogen er geen ouders/ verzorgers slapen. Dus na een tijdje kwam dat moeilijke moment waar ik al de hele tijd tegenop zag, dat ik afscheid van dat kleintje moest nemen en dat ik hem daar achter moest laten. Het kleintje begon onmiddelijk te huilen en Nikki moesten elkaar vasthouden om daar weg te lopen. Gelukkig kwamen die avond nog wat collega’s van het weeshuis langs en dat gaf enige rust.
Op zaterdag ging mijn wens in vervulling het spotten van schildpadden! Voordat het zover was gingen we eerst naar Nieuw Amsterdam, dit is een openluchtmuseum. Ik was hier al eerder geweest maar de meiden waarmee ik was waren hier nog niet geweest. De eerste keer had ik geen gids, nu ging er een gids mee.
Het openluchtmuseum is een fort geweest om de plantages te beschermen. Ik heb nu meerdere malen de wrede geschiedenis gehoord van Suriname, steeds raakt het me diep. Als ik de gruwelijke verhalen hoor, de martelwerktuigen zie en plaatsen zie waar de slaven hebben moeten slapen. Wat me ook diep raakte is dat er zo weinig bekend is, over de grote rol van Surinamers in de Tweede Wereldoorlog. Niet één geschiedenisles heeft mij geleerd, dat door Suriname de vliegtuigen gebouwd konden worden, omdat de Surinamers naar bauxiet gingen zoeken voor de Amerikanen. Dat veel Surinamers zich vrijwillig hebben opgegeven om in dienst te gaan om voor Nederland te vechten en dat Suriname na de tweede wereldoorlog in chaos is achtergelaten. Ik werd ontroerd door de veteranen die op een video vertelde waarom ze Nederland in die tijd vrijwillig wilde steunen en het werk dat ze gedaan hebben.
Na de lunch gingen we dan eindelijk naar Matapica het strand waar we de schildpadden ’s avonds zouden gaan zoeken. Maar eerst moesten we met een korjaal door het zwamp. Zoiets wonderbaarlijks heb ik nog nooit gezien. Tijdens het varen, vaarde we langs verschillende stukken natuur. Op het ene moment zie je allemaal waterlelies en na een minuut vaarde we tussen het riet. Zo ging het steeds door, soms moesten we bukken of de boot over een bruggetje slepen.
Na een uur kwamen we bij het strand aan, na het ophangen van onze hangmatten. Hebben we heerlijk gerelaxed aan het strand. Het was zo stil, zodat ik rustig kon nadenken over alle mooie dingen die ik al heb mogen zien en de mensen die ik heb ontmoet.
Na het eten was het dan eindelijk zover! We gingen op schildpadden spot. Zo geweldig! Er heerste een ligt briesje en het was een zwoele avond. Even dacht ik dat het niet ging lukken om een schilpad te zien, maar op het laatste moment zag de gids een reuze schildpad. Het was zo groot en mooi. Allemaal waren we zo onder de indruk! Na het zien van de schilpad begon het keihard te stormen, windvlagen, regen en nog eens regen. We waren doorweerkt ondanks onze regenjassen en pakken. En of die storm nog niet genoeg was, werden we in de hut opgewacht door zeer hongerige muggen. Toen ik eenmaal de strijd gewonnen had met de muggen ben ik in mijn hangmat gaan liggen om heerlijk schommelend de dag te overdenken. In één woord PERFECT!!!
-
17 Februari 2014 - 06:21
Rina:
Lieve Rianne,
Wat een verhaal.... Een droevig begin, maar een prachtig einde.
Geniet van je laatste anderhalve week! Het aftellen is begonnen? Of wil je niet weg daar? Het zal wel heel dubbel voelen: binnenkort weer terug naar je familie en vrienden hier, maar ook veel achterlaten. Je zult het vast niet droog houden.... Nog maar niet aan denken. Geniet nog maar even.
Xxx -
17 Februari 2014 - 07:09
Ellen:
Wauuw Rianne,
Wat maak jij allemaal mee zeg! Vind het echt super dapper!
Geniet ontzettend van alles!!
Dikke kus Ellen -
17 Februari 2014 - 07:44
Lenie:
Hoi Rianne, wat een avontuur weer!
Hoe gaat het nu met het jongetje in het ziekenhuis? Nog even en dan ga je weer naar huis. Ik hoop dat je nog volop geniet van de laatste paar dagen. Tot snel! Lfs Lenie -
17 Februari 2014 - 07:45
Ellen (Pronk):
Wat gaaf die schildpadden spot! Ben blij dat jullie er ook daadwerkelijk 1 gezien hebben!
Fijn dat je zo geniet meis!
Lekker blijven doen!
Liefs Ellen -
17 Februari 2014 - 08:38
Carola:
In een woord:WAUW!!!!
Zo gaaf dat je droom is uitgekomen!
Maar hoe is het met dat jongetje afgelopen?
X Carola -
17 Februari 2014 - 09:06
Karin:
Lieve Rianne,
Wat een avonturen allemaal! En qua emoties soms heel tegengesteld. Ik kan me voorstellen dat je soms wel wat tijd nodig hebt om alles te overdenken en te doorvoelen, zoals je schreef. Een hele rijke ervaring voor je leven! Geniet maar voluit van de laatste tijd daar en we spreken elkaar vast weer snel, in Nederland.
Lieve groetjes, Karin -
17 Februari 2014 - 11:33
Berna:
Hoi Rianne,
Wat een verhalen en avonturen, wil je eigenlijk al wel weer terug?
Het afscheid zal moeilijk worden, maar geniet nog maar volop van de laatste weken.
Groetjes Berna -
17 Februari 2014 - 12:20
Nynke:
Super verslag weer lieve Rian! Geniet nog heel veel je laatste tijd daar. Dan wachten wij hier op je thuiskomst!
Xx -
17 Februari 2014 - 18:07
Oom Ton:
Hoi Rianne. Wat een mooi verslag weer. Je maakt zo wel van alles mee. Ga nog maar even door met genieten en tot snel. -
17 Februari 2014 - 18:51
Chantal:
Wouw rianne! Klinkt allemaal super.. genietse nog even! Xx -
17 Februari 2014 - 20:02
Jan En Sandra:
Hoi Rianne,
Wat fantastisch joh dat je nu eindelijk de reuzeschildpad hebt gezien! Dat moment zal altijd een mooie herinnering zijn! Te gek!
We hopen dat je nog een mooie tijd hebt en geniet ervan!
Liefs Jan en Sandra
-
17 Februari 2014 - 21:10
Ed En Peggy:
Hoi Rian,
Wat heb je een mooi verhaal geschreven,en wat triest voor dat jongetje,hoop wel dat het goed afloopt,voor hem,je staat zo machteloos,dat je niks voor hem kan doen,maar
nog anderhalve week ,en dan ben je weer thuis,wat is het evengoed hard gegaan,maar weet wel dat je vader moeder en zussie Barbara blij zijn dat zij jou straks in de armen kunnen sluiten.nou geniet er nog maar even van lieve meid,want voordat je het weet lig je weer in je eige bedje,en wij hebben nog geen
hongerige muggen in nederland,dus daar heb je geen last van,(hahaha)
Liefs en dikke zoenen van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
